Pierwsza nazwa Kreciw. Pierwsze zapiski o wsi pochodzą z 1492 roku. Wieś założył na prawie wołoskim, była w składzie dóbr Aleksandra z Siemuszowej. W rękach tej rodziny pozostawała do końca następnego stulecia. W Krecowie była siedziba parafii prawosławnej. W czasach I Rzeczypospolitej wydobywało tutaj sól tzw. gradówkę. Zapiski z tego okresu mówią o cerkwi już greckokatolickiej, wybudowanej w 1784 r. i tartaku jedno piłowym wodnym, który „konsumuje” 200 metrów kubicznych drewna jodłowego i świerkowego, produkując 124 m kub. Brusów dla żupy solnej.
W 1921 r. wieś liczyła 100 domów i 563 mieszkańców, w tym 432 grekokarolików, 106 rzymskokatolików i 25 wyznania mojżeszowego.
Mieszkańców wsi w większości w 1946 roku wywieziono na Ukrainę, resztę w rok później na Ziemie Odzyskane. Cerkiew rozebrano z polecenia władz w 1980 roku. W latach osiemdziesiątych próbowała tu na opuszczonych, nie zarośniętych jeszcze polach gospodarować SKR, stawiając dwie owczarnie, tzw. hokejki. Upadła tak jak wszystkie tego typu przedsięwzięcia po zmianach ustrojowych 1989 – 90. Pomimo różnych późniejszych prób zagospodarowania, hokejki do dzisiaj stoją puste. Obecna wieś to już coraz bardziej ściskana przez las polanka z czterema gospodarstwami rolnymi nad uroczymi stawami.
Nad stawami zaczynają się wyrastać domki letniskowe, bo teren dla wypoczynku wymarzony. Środkami polany – rzeka i stawy, wokół szumiący las pełen jagód i grzybów. Daleko od szosy – cisza, spokój w przepojonym żywicą powietrzu.
Opisy miejscowości pochodzą z opracowania „Gmina Tyrawa Wołoska – Gmina w cienu Gór Słonnych” Ryszard Januszczak – 1999